η Αλίκη στην Χώρα των Λυμάτων.

Νομίζω ότι όλοι συμφωνούν με την έννοια της ανακύκλωσης.
Κι εγώ συμφωνώ αλλά με τις συμφωνίες δεν γίνεται η ανακύκλωση πράξη!
Αποφάσισα λοιπόν να πράξω – στον βαθμό που μου αναλογεί.
Χώρισα λοιπόν τα σκουπίδια μου, έψαξα τους μπλε κάδους, αλλά είδα πως κι αυτό είναι λίγο.
Είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει, και αυτό ακόμα δεν υποστηρίζεται από αυτούς που θα έπρεπε… Όχι, δεν θα ασχοληθώ με αυτούς καθόλου, μου κατσαρώνει το μαλλί.

Σκέφτηκα να πάω στον ΣΚΑΙ για αναδάσωση, αλλά είμαι απαράδεκτη, γιατί βαριέμαι, δεν μπορώ καθόλου τις γαλότσες, και θεωρώ ότι αυτές είναι αντρικές δουλειές. Και συνεχίζω να είμαι απαράδεκτη, γιατί στις δικαιολογίες είμαι πρώτη.
Επειδή λοιπόν ακούω χρόνια τώρα, μόνο λόγια, είδα ότι με τα λόγια και καλές προθέσεις αποτέλεσμα δεν υπάρχει. Εκτός αν είσαι τζίνι. Είναι κάποιος τζίνι από εσάς;
Το «ελάχιστο που μπορούμε» και η αόριστη οικολογική συνείδηση, είναι καλό να υπάρχει, αλλά πες μου αν πραγματικά πιστεύεις ότι φτάνει.
Όχι ε;
Αυτό λέω κι εγώ.

Κάτσε λοιπόν να σου πω τι μπορούμε να κάνουμε εδώ.
Δεν είναι δική μου ιδέα, και αν έχεις ταξιδέψει στις πολιτισμένες χώρες θα το έχεις δει.
Ναι, εννοώ ευθέως ότι δεν είμαστε πολιτισμένη χώρα όταν βλέπω χέρια από αυτοκίνητα να αδειάζουν στους δρόμους τασάκια και σακούλες σκουπιδιών να εκτοξεύονται από μπαλκόνια!
Εσύ πώς την λες αυτή την χώρα;
Αυτό λοιπόν που συμβαίνει σε άλλες χώρες είναι εξαιρετικά απλό:
Ότι δεν θέλω, ότι δεν χρησιμοποιώ πια, πριν μπω στην διαδικασία να το πετάξω, προσπαθώ να το δώσω σε κάποιον ο οποίος μπορεί να το χρειάζεται και να το χρησιμοποιήσει. Ακόμα κι αν δεν είναι σε καλή κατάσταση.
Για παράδειγμα, εγώ δεν θα μπορούσα να φτιάξω μια καρέκλα, αλλά κάποιος άλλος, αυτό ακριβώς έχει σαν χόμπυ!. Μια καρέκλα λιγότερη στα σκουπίδια, λοιπόν.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι πως θα κάνεις γνωστό σε πολύ κόσμο ότι έχεις κάτι που προσφέρεις. Πως θα το ανακοινώσεις να το μάθουν;
Γι’ αυτό έφτιαξα αυτό το blog, που αν πραγματικά έχει ανταπόκριση, θα μεγαλώσει, θα γίνει site με πολλές λειτουργίες, θα κάνω ότι περισσότερο μπορώ για να υπάρξει ουσιαστικότερο «Αλισβερίσι».
Κοίτα πόσο απλό είναι:
Μου στέλνεις ένα email στο aliceverissi@gmail.com με την περιγραφή του αντικειμένου και αν έχεις μια φωτογραφία του.
Σε παρακαλώ γράψε μου λεπτομέρειες (πχ. διαστάσεις, χρώμα, αν έχει κάποιο πρόβλημα, κλπ).
Εγώ θα το αναρτήσω στο aliceverissi.blogspot.com μαζί με την email διεύθυνσή σου για να μπορέσει ο ενδιαφερόμενος να έρθει σε επαφή μαζί σου.
Επίσης, ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να βρει τον τρόπο να το παραλάβει ακόμη κι αν έχει κόστος. Νομίζω ότι αυτό είναι το δίκαιο.
Καλό θα ήταν, να μου στείλεις μια επιβεβαίωση ότι έκλεισε το αλισβερίσι σου, ώστε να το σημειώσω ως μη διαθέσιμο πλέον και να αφαιρέσω το email σου, ή άλλα στοιχεία επικοινωνίας, από την ανάρτηση – αλλιώς θα λαμβάνεις email από άλλους που θα πιστεύουν ότι είναι ακόμη διαθέσιμο.

Απλό δεν είναι;

Τώρα, αν δεν θέλεις να εμφανίζεται το email σου, μπορείς εύκολα να δημιουργήσεις ένα άλλο (hotmail, gmail, κλπ) και να χρησιμοποιήσεις αυτό.
Αν θέλεις να δώσεις έναν αριθμό τηλεφώνου, ακόμα καλύτερα.

Για οποιαδήποτε απορία έχεις, όποια κι αν είναι αυτή, ρώτησέ με να σε βοηθήσω.

Να ξεκαθαρίσω τα εξής:
Εγώ εμπλέκομαι μόνο μέχρι να έρθει σε επαφή ο ενδιαφερόμενος με εκείνον που θα προσφέρει κάτι.
Όλα τα αντικείμενα προσφέρονται δωρεάν. Αν κάποιος σας ζητήσει χρήματα, να του πείτε να στήσει bazaar στο κήπο του και να μου πείτε ποιος είναι να τον βάλω στην black list μου.
Και κανείς δεν θέλει να είναι στην Black List της Alice! :)

Σε καμία περίπτωση δεν χαρίζουμε από εδώ μέσα ζωάκια, κουταβάκια, γατάκια, κλπ.
Έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία στα ζωάκια και γι’ αυτό δεν μπορώ να βλέπω εφιάλτες από το άγχος του τι σπίτι βρήκε το ζωάκι και που έχει καταλήξει. Και να μην εγκαταλείπετε τα ζώα σας!

Ελπίζω να υποχωρήσει η αδιαφορία μας, να ενεργοποιηθείς και να συμμετάσχεις κι εσύ στο AliceVerissi.
Έτσι κι αλλιώς, 5-6 κλίκ είναι. Δεν χρειάζεται ούτε προσπάθεια, ούτε κόστος, ούτε χρόνος. Δεν θα σηκωθείς καν από τον καναπέ σου.

Μην αφήνεις άλλο την Αλίκη στην Χώρα των Λυμάτων.

μάκια,
Αλίκη V.